Koşarak gittiğim yerde,
Beklenmiyormuşum meğer.
Uğruna ölüme koştuğum yar da
Beni sevmiyormuş meğer.
Bir papatyaydım sanki...
Herkes yapraklarımı kopardı birer birer,
Bir “seviyor”, bir “sevmiyor” uğruna.
Mevsimlerden yazken ben kıştım,
Kış olduğunda ise yaz.
Anlayabilir misin mısralarımı? Sanmam.
Yaz olduğunda kışı isterdin,
Kış olduğunda yazı...
Ben senin için bir bahar olamadım,
Çiçeklerin yeşermedi toprağımda.
Yine de kendimi suçlar dururum.
Bir ok misali fırlattın beni...
Ucuz bir ok gibi gördün,
Almaya bile tenezzül etmedin.
Peki, nasıl istersen öyle olsun.
Ben gökyüzünde yalnız,
Semada kalan tek yıldız
Olmaya razıyım — zaten kalmadım değil.
Ben sensiz bin gece ağladım,
Sen sensiz bir gece kalamadın...
Ben hâlâ sâyende gezerim âvare,
Ben senin için hâlâ bir müphem.
Kayıt Tarihi : 22.11.2025 00:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben birine gerçekten değer verdim. Hatta değer vermek değil, resmen koşarak gittim ona. Elimde ne varsa, içimde ne varsa, iyiliğimin, sevgimin, sadakatimin ne kadarını taşıyabiliyorsam hepsini götürdüm. “Ben geldim” demek için değil; “Senin için gelirim” demek içindi bu. Ama vardığım yerde beklenmediğimi fark ettim. Öyle hissettirmedi, öyle davranmadı. Benim için önemli olan biri, beni önemsemiyordu. Ben duygularımı ciddiye alırken, o beni hafife aldı. Ben onun için fedakârlık yaparken, o dönüp bakmadı. Ben yokluğunda kan kusarken, o benim yokluğumu bile fark etmedi. En çok da bu koydu bana: Ben onun için kendimi parçalarken, o benim için en küçük bir çaba bile göstermedi. Ben değer verirken o değersizleştirdi. Ben yaklaşırken o uzaklaştı. Ben tutarken o bıraktı. Ve sonunda anladım… Ben aslında koşarak gitmişim ama o beni hiç çağırmamış. Ben kapıyı kıracak kadar hızlı koşmuşum, ama o kapıyı açmaya bile zahmet etmemiş. Bütün mesele bu işte.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!