İnsanlar gördüm dökülüyordu sanki yüzlerinden nur.
Mütavazı idiler yoktu zerre kadar enaniyet ve gurur.
Mutlu olmak için gözleri yükseklerde olmazdı,
Küçük şeylerle mutlu olurlardı yüreklerine dolardı sürur.
İnsanlar gördüm içleri dışları her daim birdi.
Para pul şan şöhret makamlar onlar için kirdi.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta