İnsanız İşte Şiiri - Remzi Özmen

Zamansız mevsimler gibiyiz,
Bazen abartırız, bazen umursamaz
Günümüz uymaz gündüzlere
Gecemiz benzemez gecelere
Ağlarken güleriz gülerken ağlar
Ne ölçümüz var, ne kural bizi bağlar
Ne sağımız bellidir ne de solumuz
Ne yazımız bellidir ne de kışımız
Birden parlarız her kalbi kırar gibi
Her dem munisleşiriz dertlere ilaç gibi

Biz zemheride güneşte oluruz, kar da
Yaz günün de kışı yaşarken kışı da yazda
Sıcak bir tebessümle güldürürüz canı
Bazen de buz kestiririz bırakırız ayazda
Kimi gün severken ağlatırız, kimi gün güldürür
Kimi gün merhametli kimi gün öldürür

İnsanız İşte!..

Bazen bilgin zanederiz kendimizi, bazen cahil
Bazen kibrimiz tutar, bazen mütevazi
Elifi mertek zan eder bilgiçlik taslarız.
Cahil meclisinde kendimizi alim zanederiz!..

Bazen eşrefi mahluk oluruz
Karınca yı incitsek uykusuz kalır gecemiz
Bazen de yalnızca mahluk oluruz
İncitmeyi kahramanlık zanederiz!..

Bizim de herkes gibi bir eşref saatimiz vardır,
Merhemimiz varsa süreriz, ekmeğimiz varsa böleriz!.
Bazen de eşek saatimiz gelir kurulur,
Ya sırtımızda odun, ya da halimiz odun!.

İyi kötü, çirkin güzel ne varsa bizim eserimiz
Bazen durgunlaşır bazen rüzgar olur eseriz
Hep aynı olsaydık değişir miydi mevsimler,
Ya da ardı sıra gider miydi gündüz ve geceler.

İnsanız işte, kimseden aslında yoktur farkımız
Ya da fark etmektir, bazen de tek farkımız!..