Dünyaya gelmişim hudut köyünde.
Ailemle yaşardık çok eski bir evde.
Yoksullarla fakirler vardı her yerde.
Sefalet zorluk çeken insanlarız biz
Meleşirdi kuzularla bizim koyunlar
Köyde durmazdı okuyup yazanlar.
Ne bakkalımız vardı nede bir pazar.
Sefalet zorluk çeken insanlarız biz.
Çantamda ekmeğim mala giderdim.
Keçi yavrularını ben çok severdim.
Koyun sütü sağardım suyla içerdim.
Sefalet zorluk çeken insanlarız biz.
Fehmi.
Defterim kalemim yok bez bir çanta.
Ne meyve yok yemeğe nede salata.
Ders görürdük okulda hep yata yata.
Sefalet zorluk çeken insanlarız biz.
Fehmi Tazegül
Kayıt Tarihi : 24.7.2025 14:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!