Sonsuz hiçliğinin karşısında, bir birim varlığı vardı insanın.
Ve bir birim sonsuzluk da oraya yığılmıştı.
Bir birim sonsuzluktu İNSAN...
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta