İnsanımsılar Şiiri - Kemal Tekir

Allahtan korkmaz halktan,
utanmaz insanımsılar.
Arsız edepsiz hayasız,
ahlaksızlar vicdansızlar.

Kibirli gururlu mağrur,
olurlar insanımsılar.
Din inanç istismarcısı,
sahtekarlardır onlar.

İnsanları ayrıştırır,
kutuplaştırırlar onlar.
Aç gözlü bencil olurlar,
Dünyayı versen doymazlar.

Paraya pula eşyaya,
nefse mala taparlar.
Mevki makam saltanata,
Koltuğa düşkün olurlar.

İnsanımsılar adalet,
hak hukuk tanımazlar.
Yalandan ve talandan,
haramdan nemalanırlar.

İnsanımsılar kaostan,
beslenirler kargaşadan.
Haksız kirli savaşlarda,
akan masum kanlarından.

İnsan Hakkın yeryünde,
temsilcisi halifesi.
İnsanımsılar Deccalin,
şürekası şeceresi.

Yeryüzünün halifesi,
İnsanla insanımsılar.
Dünyayı paylaşamazlar,
Yıllardır hep savaşırlar.

Yıllardır yeryüzünde
Hak la batılın,insanlarla
İnsanımsıların savaşına,
Şahitlik eder Dünya.

Örgütlü insanımsılar,
kan kusturdu insanlığa.
İnsanlar örgütlenmezse,
kurtuluş yok tek başına.