İnsan Sever ya! Şiiri - Harun Reşit Canbay

Bazen susar da insan, dil kafi gelmez ya yüreği ile konuşmaya,

Bazen gözler mesafeleri deler de donuklaşır ya zaman,

Sadece bir gülümseme düşer ya dudaklarından sessiz ve haline beyan,

Ve uzak ufuklarda gece güne, karanlıklar kızıla, kızılda aydınlığa bürünür ya.

Ve yeniden umut taneleri düşer ya bin yıl beklemiş, başağa susamış topraklara.

Bahar yeniden coşturur kurumuş dallarını fidanların,

Ve çocuklar yeniden uçurtmalarını salar masumca gökyüzüne

Beyaz taylar çayırlarda haykırır ya özgürlüğü

Ölümsüzlük suyundan içmiş gibi zamana meydan okur ya insan...

İşte, her umut edişte,

her baharda,

her toprak başağa durduğunda,

ben de seni söyleyeceğim; sözlerimde, türkülerimde, şiirlerimde...