İnsan özeti Şiiri - Özcan Kurt

Az konuşur çünkü mütevazidir,
Susmak edeptendir kibir değildir,
Çok konuşanlar hep alim midir?
Deneli  başağın, boynu bükülür.

Kibir gizlenir bak, tevazu sahte,
Samimiyetsizdir, geç düşer maske,
Gösteriştir murat, peşine düşme,
Cömert olan canın, yüzü gizlenir.

Oku'mak isteği, arayış merak,
Özden bihaberse, meyvesiz kavak,
Her ışık saçanı, sanma ki parlak,
Bilgi sahibi hep BİLGE bilinir..

Bilmemek doğaldır, bilmişlik ayıp,
Dindar belleme sen, şekline bakıp,
Kalbini açıpta, baksalar yarıp,
Tahta yatan şahı, sultan görünür.

Tavrı değişir bak, bitince çıkar,
İyi yoğurt iyi, mayadan tutar,
Yalandan dost çoktur, sapakta satar,
Yola değişmeyen dostla  gidilir.

Türbesi devasa yatanı küçük,
Taşı kaybolmuş da, kendisi büyük,
Yaşca büyük ama  yollarda güdük,
Başla yerde başka, yola bakılır.

Mevki makam tahsil, dünyalık işler,
Hakkı hissedenler, kitaba benzer,
İnci değerlidir, kabuğu gizler,
Derya da boğulma, bilgiyle olur.

Özvecan insanı, etti bir özet,
Güzeli söyle sen, iyiye niyet,
Sevgi hamurunda, eyleye şerbet,
İyiye görülmez ordu katılır..