Kime sorarsanız, hastalığının ciddi olmadığını söyler. Kime sorarsanız yarasının ciddi olmadığını söyler. Biz böyleyiz. Yaramız içerde. En derinde. Baksan, kurcalasan oluk oluk kanayacak durumda. Ama kimseye göstermiyoruz. Ben iç dünyamda yaşıyorum. Yaralarımla çevrili bir şehirde. Kanamaya başlasa boğulup öleceğim sanki. Her birine öylesine bez sarmışım. İyi de, nereye kadar? Belki şuan kaçabiliyorum. Belki şuan aklımdan çıkarabiliyorum. Ama bir gün tekrar hepsiyle karşılaşacağım. Tekrar içine alıp boğacaklar beni. Tekrar sıkacaklar gırtlağımı. Büyük acılarınızı mezara gömmek bir işe yaramaz. Zombi olup çıkarlar karşınıza. İnsan ölünce unutulur ama acısı asla.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta