İnsan olmak, bazen susmaktır,
Söyleyecek çok şeyin varken bile.
Bir bakışa sığar bazen bütün bir ömür,
Bir kelimeye yüklenir koca bir kalp.
İnsan olmak, düşmekle başlar,
Kırılırsın, ama yine dua edersin.
Çünkü bilir kalbin:
Yalnız Allah onarır görünmeyen yerlerini.
Ve insan olmak, bazen sevmektir,
Ama karşılık beklemeden, içten, derinden.
Birini severken, Rabbine yaklaşmaktır biraz,
Sustuğunda bile sevmenin devam etmesidir.
Ben insan olmayı, seni severken öğrendim Leyla;
Bir kalbe dokunmanın Rabbine dokunmak kadar ince olduğunu.
Şimdi biliyorum:
İnsan olmak, aşkla sınanıp, sabırla tamamlanmaktır.
Kayıt Tarihi : 13.10.2025 00:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!