İnsan Olmak Şiiri - Haydar Güner

İnsan, yalnız değil,
birlikte var olandır.

Taş, duvar olunca anlamlı,
kıvılcım, yangına dönüşünce özgürdür.

Ekmek tek elde bayat,
bölündüğünde diridir.

Sevda, paylaşıldığında büyür,
acı, dayanışmayla dayanılır.

İnsan,
başkasının gözünde şekillenir,
başkasının elinde tamamlanır.

Yalnızca yaşayan değil,
birlikte yaşayan,
birlikte direnen,
birlikte umut edendir.

İnsan olmak,
nefes almak değil,
bir halkın nefesine dönüşmektir.