Günahlar peşinde koşarken;
Doğruları konuşmak...
Biraz ayıp olmuyor mu?
İnsanlar, inançlar, milletler...
Kavimler, alabildiğince...
Gruplar.... Ayrılıkcılar....
Bölücükler... Yıkıcılar...
Neyi paylaşıyoruz?
Neyi paylaşamıyoruz?
Hiçbir şey bizim değil...
Ama herşey...
Bizimmiş gibi davranıyoruz...
Maskeleri takıp...
Birbirimize dünyayı...
Zindan ediyoruz...
Evet! Cennet olan dünyada...
Cehennemi yaşamayı..
Niye tercih ediyoruz?
Niye silah topluyoruz?
Daha çok silah yapıyoruz?
Niye mutluluklara mutluluk katmıyoruz?
Niye bilime, bilimin..
Güzelliğinin hayrına kullanmıyoruz?
Bu niyeler o kadar çoğalıyor ki;
Artık insanlığımızdan utanıyorum...
Ne konuşsak da faydası yok...
Ne gören var...
Ne de duyan var...
Sanki yokmuşuz gibi davranıyorlar...
Doğruyu söylediğimizde...
Ama yanlışları söyleyenlerin peşinde...
Koşmak sanki kutsal bir vazife...
Cehennemi yaşamak için..
Zebaniye hizmet etmek...
Neyin çabası?
Artık celladına aşıkmış...
Cellat olmuş artık...
Ne aşığı...
Celladın yanında kala kala...
Cellat olmuş herkes...
Kimsenin kimseye acıması kalmamış...
Ruhlar kalmamış ki...
Maddenin peşinde...
Helak olmuş...
Ve sahip de olamayanlar...
Ölüm gelip çattığında...
Önünde durduğunda...
Bile anlamıyor...
Bu dünya nereye kadar...
Böyle gidecek belli değil...
Tanrım beni koru diyorum...
Attığımız adım günah...
Baktığımız göz günah..
Dokunduğumuz yer günah..
Bitmişiz...
Bataklıkta debeleniyoruz...
Çare değil...
Söylemesek gönül razı değil...
Söylesek tesir etmiyor...
Bu cehennemde yaşamak...
Burada kendimi haklı çıkartmıyorum...
Çünkü birşey yapamıyoruz...
İyilikle yetmiyor...
Kötülükler almış...
Başını gidiyor...
Doğruymuş gibi...
Evet doğru kimsenin işine gelmiyor...
Herkes menfaatinin peşinde...
Yanlışta olsa...
Yola devam...
Aahh... İnsanlık yine..
Akıllanmıyor... Akıllanmadık...
Helak oldukça helak olduk...
Ve tarih tekerrür ediyor...
Tarih tekerrür ediyor...
Evet yazdıklarımızı..
Niye yazıyoruz?
Bilim niye yapıyoruz?
İnsanlığın güzelliği için yapılan şeyler...
Niye unutuldu?
Niye yok sayılıyor?
Artık uyan diyoruz...
Uyanda balığa gidelim...
Evet bende sevmek sevilmek istiyorum...
Bunları düşünmek istemiyorum...
Artık sevdiğimin kollarında...
Ailemle beraber yaşamak istiyorum...
Ama onu da başaramadık...
Şimdi ahkam kesiyoruz dimi?
Ne haddimize...
Biz bir noktayız...
Ve diğer noktaların gelmesini bekliyoruz...
Birlikte buluşmak dileğiyle...
Kötülüklere bir nokta koyalım...
Ama artık iyiliklere ise...
Sonsuza dek özgür bırakalım ki;
Özgürlüğümüzü, mutluluğumuzu yaşayalım...
Mutluluğumuzu yaşayalım...
Çok şey mi istiyoruz?
Çok şey mi istiyoruz?
Bir insan olmayı beceremedik...
Bir insan olmayı beceremedik..
Emaneti korumayı bırak...
İnsan olmayı beceremedik...
Herşey olduk...
Ama insan olamadık...
İnsan olamadık..
Kayıt Tarihi : 26.9.2025 11:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
26.09.2025 saat11:30*45 ilham zamanı
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!