Kocaman...kocaman bir boşluk...Başkaca bir şey yok...Sadece anılar...Hayat, bu muymuş? Yaşanmışlıkların gölgelerinde kalakalmak...Ömür denen süre nedir bilmeden, amaçlarını gerçekleştiremeden, hep daha diye diye geçen, tamahkar olmayı bir türlü öğrenenmeyen gönle dur, diyemeden geçen günlere öyle bakakalmak...
Yok, bu olamaz hayat. Hayat, bize emanet verilen ömrü, nakış nakış işlemektir. Geride kalanlara iz bırakmaktır. Yaşadığının bir anlamı olmasıdır. Bunun için de çaba harcamaktır, pes etmeden, bittim demeden.Dünü, yarına koyup örnek mi alacaksın, ders mi çıkaracaksın her neyi yapabiliyorsan boş bir yaşam sürmemeyi hedeflemektir. Geri dönüş yok ki...Gönül kırmadan, ilkelerinden ödün vermeden, dimdik durabilmeyi bilebilmektir hayat. Sorumluluklarımız var, beklentilerimiz var, gücümüz...İşte gücümüzü biz,canlı tutmayı bileceğiz. İçimizdeki beni uyutmadan, daima ileriye yürüyeceğiz. Anne ol, baba ol, evlat ol, yaren ol...Her ne olursan ol,insan ol ki unutulmayasın. Sağlıcakla...
-
Kayıt Tarihi : 23.7.2005 09:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
serkan kasalar EKLENDİĞİ TARİH:
23.08.2006 - 23:15:29
İlginç bir yazı yazmışsınız. Kılıcını çekmiş bir savaşçı gibi. Kükremişsiniz. Elbette insan olmak önemli. İnsanlığın da kategorileri vardır. iyi insan , kötü insan,merhametli insan. Lübnan'a saldıranlarda insan, ama , Lübnanlılar bu saldıran insanları unutabilirmi hiç. Ölen çocuklar insan,öldürenler insan. İşte buradaki önemli fark şu bence, bunları yapanlar nasıl bir insan, dedidiğim gibi iyi mi kötü mü,merhametli mi vicdanlı mı.
Saygılar,tebrikler
Misralarinizda nakis nakis islemissiniz hayati.....Yüreginize saglik
Tebrikler
Sevgiler
Tuncay Akdeniz
TÜM YORUMLAR (8)