İnsan kıymet bilmeyendir
Çocuk olur büyümeyi ister
Genç olur bir an önce evlenip yuva kurmayı
Evlenince bekarlığını
Yaşlanınca çocukluğunu özler
Elindekinin değerini bilmez insanoğlu
Kaybedince anlar kıymetini
Geleceği bekler, geçmişi özler.
Benim'de özlediğim anılarım var
Baba evinde dört kardeş toplanıp sabahladığımız geceler
Annemin sesi, ablamın kahkahası
Okula yürüdüğüm patika yollar
Sobanın üzerinde pişen kestane
Bayram sabahları, amcalarım, teyzelerim.
Hepsi birer birer gittiler.
Babam..?
O hafızam da bile yok ne bir hatırası ne bir anısı.
Kayıt Tarihi : 30.7.2025 13:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!