İnsan Kalmak Şiiri - Burcu Bolakan

İnsan olmak,
Her gün yeniden başlamak hayata,
Bir kalbi incitmeden yaşamak,
Yüzünü çevirmeden yürümek.

Bir yabancının acısında kendini bulmak,
Göz göze geldiğinde kelimesiz anlaşmak,
Sustuğunda bile yanında durmak.

İnsan olmak,
Bir lokmayı bölmeden önce,
Kimin aç olduğunu fark etmek.
Dokunmadan şefkat vermek,
Sormadan anlamaktır.

Yanından geçenin kim olduğunu merak etmeden,
Omzundaki yükü hissetmektir.
Yere düşene uzanan el olmak,
Kimseden üstün hissetmeden yaşamak.

Gözyaşına sahip çıkmak,
Sevinci çoğaltmak,
Yas tutanı yalnız bırakmamaktır.

İnsan olmak,
Öğretilerden önce vicdanla konuşmak.
Bir kitabı ezberlemekten çok,
Bir kalbi tanımaya çalışmak.

Bir çocuğun gülümsemesiyle büyümek,
Bir yaşlının duasında sığınak bulmaktır.
Ne çok konuşmak gerek,
Ne çok göstermek.
Bazen sadece orada olmak yeter.

Kimse seçmedi nerede doğacağını,
Kime benzeyeceğini.
Ama herkes seçebilir,
Nasıl biriyle anılmak istediğini.

Güzel bir söz bırak geriye,
Ufak bir yardım,
Sessiz bir iyilik…
Çünkü zaman geçiyor,
Ve geriye kalan,
Kalbe değen izler oluyor.

Her sabah,
Kendine yalnızca şunu sor:
Bugün birine umut oldun mu?
Bir acıya hafiflik,
Bir sevince ortaklık taşıdın mı?

İşte bütün mesele bu.
İnsansan,
İnsan kalmayı bil.

Burcu Bolakan
Kayıt Tarihi : 14.4.2025 09:04:00