İnsan işte Şiiri - Kubilay Mindivanlı

İnsan işte
Bu faniyi dolu sanar
Gelir ki bomboş
Dolmaz ki doldurasın
Altını ne bilsin ki
Üstün tadı çok hoş
Tat vermez ki tatlanasın

Ömür geçer arızalar baş verir
Dizlerinden fer gider yerine ağrı gelir
Geriye bir çift göz kalır o da puslanır
Ne gösterir ki göresin

Vah ki elden neler çıkmış neler yok
Meydanlara kelpler çıkmış merdaneler yok
Vah ki yine bu feryadı işitecek bir gûş yok
Vah ki yine derde derman bir nûş yok
Öyle girift bir devvar-ı gaddar ki
Ne verir alıp gidesin
Ne alır bakıp kalasın
Ne gün çalar ki gülesin

İnsan işte
Nesin ey insan
Dün sual-i bezm-i elest
Bela diyen değil misin
Yoksa yek katre-i hunest
Ve hezar endişe misin

İnsan işte
Teksin ey insan
Ferman da geldi artık
Sığınacak Gar-ı Efsus yok
Yoldaşların Mernuş Debernûş yok
Düşsen kaldıracak Şazenûş yok
Hani Yemliha
Hani Mekselina
Hani Mislina
Hani bir bak Kefeştatayyûş yok
Hâlâ ümit besler misin

İnsan işte
Ne kalabalık yoklar gelir peşinden
Durup sayabilir misin
Olmasan seni de yoklarlar
Burda diyebilir misin
Ne söyletir ki diyesin
Ne güldürür ki gülesin
Böylece gideceksin insan işte