İnsan Her Şeye Alışıyor

İnsan her şeye alışıyor.
Yokluğa mesela:
Bir sesin eksikliğine,
Bir gülüşün silüetine,
Üstü toz tutmuş resimlere.
Ve en acısını, unutmak sanıyor, takılı kaldığı geçmişin içinde.

Alışıyor insan,
Bir mezar taşına, bir vedaya,
Geri alamayacağı zamana.

Sevmeden sevilmeye,
İnanmadan yaşamaya,
Hissetmeden nefes almaya
Alışıyor.

Aslında en acısı:
Fark edilmeden, sessizce, yavaşça, çaresizce Ölmeye. Alışıyor.
Sönmek üzere olan izmaritin dumanında,
Bütünleşerek, Acısıyla.