İnsan Gibi Yaşamak Şiiri - Mucize Kartal

İnsan Gibi Yaşamak

İnsan gibi yaşamak çok mu zor,
Düşünüyorum gecenin sessizliğinde,
Yalnızlıkla sarmaş dolaş,
Ve kendine soruyorum:
Kalbim neden bu kadar ağır,
Ruhum neden bu kadar kırık?

Dünya hızlı akıyor,
Her gün bir başka telaş, bir başka hırs.
İnsanlar birbirine bakıyor,
Ama çoğu zaman göz göze gelmiyor,
Sevgi, saygı, merhamet,
Neden bu kadar nadir bulunur olmuş?

İnsan gibi yaşamak demek,
Düşünmek demek, hissetmek demek,
Ve bazen acıyı omuzlamak demek.
Sevdiğin için üzülmek,
İhanete uğradığında yıkılmamak,
Ve her düşüşte yeniden ayağa kalkmak demek.

İnsan olmak, yalnızca nefes almak değil,
Aklı ve kalbiyle sınanmak demek.
Yanlış yapmak, pişman olmak,
Özür dilemek, affetmek,
Kimi zaman sessiz kalabilmek demek.

Ama dünya öyle bir yer ki,
Sadelik, dürüstlük, sabır,
Kimi zaman cesaret gerektirir,
Ve insan, bazen kendi içindeki canavarla savaşır,
Kendi karanlığıyla, kendi öfkesiyledir sınavı.

İnsan gibi yaşamak zor mu?
Evet, zor…
Çünkü her gün bir seçimdir,
Düşmemek, düşürdüklerine uzanmak,
Ve kalbini temiz tutmak için direnmek.

Ama zor olduğu kadar güzeldir de,
Sevmenin, hissetmenin, anlamanın değeri vardır.
Bir gülüş, bir dokunuş,
Bir dostun sesi,
Ve yıldızlara bakarken hissettiğin yalnızlık,
İnsana yaşadığını hatırlatır.

İnsan gibi yaşamak,
Bazen gözyaşıyla sulanmış toprakta filizlenmek demektir,
Ama sonunda büyümek,
Kendi gölgesini aşmak,
Ve belki de en önemlisi,
Kendi yüreğine dokunabilmektir.

Ve işte o zaman anlarsın,
İnsan olmak zor ama değerli,
Ve ne kadar yorulursan yorul,
Kendi ışığını kaybetmediğin sürece,
Yaşamak, insan gibi yaşamak,
Her şeye rağmen mümkündür

Söz : Mucize