İnsan Dediğin Şiiri - Meryem Keskin

Dokuz on yaşında hayal düş gelir,
Bulutlarda gezer insan dediğin.
Onbeşinde ise dünya hoş gelir,
Her sorunu çözer insan dediğin!

Yirmisinde sevdalara karışır,
Gönül kuşu menziline erişir.
Akıl ermez nefsi ile yarışır,
Metiyeler dizer insan dediğin!

Yirmibeşte bahar gelmiş dal gibi,
Durmaz coşar yağmur gibi sel gibi,
Dilindeki sözler şeker bal gibi,
Ne gönüller ezer insan dediğin!

Otuzunda dinginleşir durulur,
Yüreğinin Ferhat'ına ( Şirin’ine )sarılır.
Her söze alınır çabuk kırılır,
Doğrulara kızar insan dediğin!

Otuzbeş kırk derken yol yarı olur,
Hayatın o acı tadını alır.
Sevdikleri birer birer kaybolur,
Biter azar azar insan dediğin!

Yüzleri buruşur elleri çilli,
Gençlik geçip gider yaş olur elli.
Bu yaştan sorası gidişat belli,
Yorulur bezer insan dediğin!

Elli beşte derman kalmaz dizinde,
Medet bekler hem oğul hem kızında.
Hasretin tufanı kopar gözünde,
İnce ince sızar insan dediğin!

Atmış yaşındayken dişi dökülür,
Dertler ağır gelir beli bükülür.
Vakit akşam olur güneş çekilir,
Bağlarını bozar insan dediğin!

Atmış beşte emekleri hiç olur,
Akıl başa gelir ama geç olur.
Tevbe kapısında gönül aç olur,
Dertlerini yazar insan dediğin!

Yetmişinde keder çöker özüne,
Ölümün gölgesi düşer yüzüne.
Azrail oturur göğsün düzüne,
Mezarını kazar insan dediğin!

……Meryem Keskin…..
……17.06.2025…….
…..6+5.11.hece…..