İnsan dediğin Şiiri - Özcan Kurt

Derinliği meçhul akar çay gibi,
Çölde kar bellen sen, yakar kor gibi,
Yüze çıkar durmaz sızma yağ gibi
Arsız olur bazen insan dediğin.

Ne gürler ne yağmur olup da yağmaz
Ayrı düşsen töbe aramaz sormaz,
Kanadı kırık, ya ayağı tutmaz,
Gamsız olur bazen insan dediğin..

Kıyısı olmaz dem nefessiz kalsan,
Evde yok yorulup kapıyı vursan
Düşerken bir ümit elini atsan,
Dalsız olur bazen insan dediğin..

Ya tatlandır ya acılandır, susma,
Erteleme bakma insanı kasma,
Gel sen adam diye hesaba katma
Tatsız olur bazen insan dediğin..

Akan suyunu tak terse çevirir,
Acımaz ömrünü yeyip bitirir,
Seni senden çalıp, alıp götürür
Hırsız olur bazen insan dediğin.

Okka taşır türlü renge belenir,
Güler yüzlü baksan insan bellenir,
Esner söğüt gibi Çınar devirir,
Kansız olur bazen insan dediğin.

Özvecan düşümde parlar ay gibi,
Kostümü yok atmış çıplak tay gibi,
Sorma dost bu işte bir iş var gibi,
Sırsız olur çoğu insan dediğin.