İnsafsız Şiiri - Lemin Gülderen

İNSAFSIZ

Bekledim yolunu dediğin akşam
Söz veren sözünü tutar insafsız
Yârin iken olan aşkı unuttun
Gülsüz kalan bülbül öter insafsız

Baharda bulutsuz bir gün sen ve ben
Habersiz o günün gürültüsünden
Uzakta baş başa gülüşüyorken
Gönlümde acılar yatar insafsız

Artıyor git gide tasam mealim
Durmaya kalmadı artık mecalim
Ölürsem boynunda kalır vebalim
Hasretten dumanım tüter insafsız

Gel eyle şu sönük gönlüme çare
Çevirme yüzünü etme avare
Revamı unutmak atmak kenara
Yakışır mı artık yeter insafsız

SERHATLI LEMİN’im hilal kaşına
Biraz merhamet et gözüm yaşına
Baykuşlar konmadan kabrim taşına
Ayrılık ölümden beter insafsız

Lemin Gülderen