Ben miyim boş konuşan, boş havanda su döven
Kimin gözleriymiş bu öyle uzaktan bakan
Benmişim boşa coşan, sevmeyenleri seven
Anladım yarınsız aşk yorgun kalbimi yakan
Aşkı ciddiye alıp gelen yok, bağıran yok
Sabahı bekliyorsun tan ile ağaran yok
Şiirler yazıyorsun yanına çağıran yok
Benim ömrümmüş meğer zaman nehrinde akan
Büyülü ülkelerde dolaşsam yıldızları
Kışların üzerine seriversem baharı
Bir gönül görüyorum ölü kentler diyarı
Sevdalandığım gözler benim boynumu büken
Öncelerden hiçbir şey kalmamış bu günlere
Gönül özlem duyuyor o nedenle dünlere
Hayaller kuruluyor olmayan düğünlere
Gerçeklerin alevi kalpleri yakıp yıkan
Coşari olduğumda muhtaç kaldım haplara
Acılarım karıştı kanlı iltihaplara
Yazdığım şiirlerim sığmadı kitaplara
İnkarım yok, ben idim onca dilleri döken
09.08.2025/Samsun
Kayıt Tarihi : 10.8.2025 07:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!