İnka'nın Suskun Kızı Şiiri - Mesut Yüksel

On beş yaşındaydı henüz.
Arjantin’de,
bir yanardağın soğuk alnında bulundu.

İnka’nın kadim inancında,
bakire bir adaktı o;
tanrılara sunulmuş
narin bir sessizlikti.

Kıyafetlerinin renkleri,
zamanın lanetine tutulmuştu:
donuk, solgun
ve asırların nefesiyle taş kesilmişti.

Yüzünde yüzyılların acısı vardı;
başında boyun eğmiş bir yazgı.
Ne bir çığlık kalmıştı
ne de geri dönülecek bir yol.

Coca ile bulanıklaştırıldı bilinci,
ayin kolay olsun diye;
merhamet,
ritüelin dışında bırakılmıştı.

Dağın zirvesine emanet edildi,
Asırlardır bekler orada,
mumyalaşmış vücudu.
kutsal bir nöbetçi gibi,
zamana meydan okuyan bir suskunlukla.

Yanardağın kadim dostudur artık.
Bedenini orada bıraktı;
bir kuşa dönüştü sonra,
sessizce kanat çırptı,
cennetin en masum bahçelerine.