İnfaz Şiiri - Cengiz Özmen

Artık herşey mazide kaldı,
Sende herkez gibi kim derdi ki,kim derdi ki;
Ah! bu arkadaşlığı bıraktım,bu dostluğu bıraktım.
O büyük sevgiyi, obüyük aşkı bıraktım...
Bak kalbim ve gönlüm izin istiyor beynimden.
Son bir defa,son bir defa soralım diye.
Beynim ise reddediyor! Faydasız,boşuna.
Yaz fermanı bas mühürü,bitsin diye.
Yazdım fermanı,bastım mühürü.
Kırdım kalemi infaz ettim seni,
Kalp meydanında.
İnfaz edildin.
Haberin olsun.
Bin kere ona bin kere buna eşittir bir milyon kez
Sana demedim mi?
Birbirimizin kıymetini zamanında bilelim.
Birbirimizi öldürmeyelim.
Artık çalarsın bu şarkıyı,ne sen bensiz ne ben sensiz
Yaşarmı bu can sevgisiz.
Her zaman yanındayım bu günleri aşacağız.
Ne kadar uzakta olsam fark etmez demedim mi?
Sen ne yaptın! Ben yapmaya sen bozmaya.
Çok mu meraklıydın yıkmaya?
Yıkıldı işte müjdeler olsun
Birbirimize yabancı olduk mu? Canın sağ olsun.

Bana ne! olur ki,bana ne! olur ki,ben yinede bir yıldızım.
Ben sadece ellerimi uzatmak istedim.
Şimdi sorguluyorum kendimi,
Bir çirkin kız için değermiydi.
Doğruymuş çingene kız hatun olmaz,
Şimdi de ben çalarım işte bu şarkıyı.
Sen her mevsim içimden gelir geçersin,
Sen vefasız bir yolcu,kalbim kalbim
Kalbim viran edensin.
Ben yine de itibarım ve onurumla
Hayatımı sürdürürüm.
Ben herşeyi dolu dolu ve tam yaşadım.
Sen eksik yaşadınsa bu senin sorunun.
Ben sadece seni adam edemedim ya
Ben ona yanıyorum.
Yazıklar olsun,kahpe dünya.
Bastım mühürü,yazdım fermanı.
Kırdım kalemini,öldürdüm seni.
Kalp meydanında,İNFAZ ETTİM SENİ
HABERİN OLSUN.