İncitanem’e Şiiri - Ferhat Bekir Oyman

Çocuklar oynuyor sokak köşelerinde
Her bir cıvıltı,her bir kosusturmaca
Düşen kalkıyor ayaga
Acımıyor yaraları,kanasada
Durduramıyor mutluluklarını diz kapakları

Böyle çocukca olsaydı sevmek,sevilebilmek
Düşsekte kalkıp devam edebilseydik keşke
Umutlarımıza mutluluklarımıza ..
Ve aldırmasaydık keske zamansız kırgınlıklarımıza

Sen güneş olsaydında ben o çocuk olsaydım
İlk ışıklarınla sokaga fırlamayı bekleyen o cocuk
Hiç kaybolmayacak,hiç batmayacakmış gibi
Işıl ışıl hayranlıkla bakabilseydim sana

Şimdi sen olsaydında yanımda ben cocuk kalsaydım
Büyümeseydim büyüyüpte vurmasaydım bir sahile
Deniz kabukları toplayıp dinleseydim sesini onların içinden
Sarılsaydım denize sarılır gibi o narin boynuna

Bilseydim büyümezdim sensiz kalmayı göZe almazdım
Ögrenmezdim ayrılıgı,hüznü,gözyasını çocuk kalırdım
Cocukca yüzerdim o koskocaaa denizde
Ve kıyılardan değil denizden toplardım hayallerimi...