İncinirdi Veysel.. Şiiri - Ayşe Yeşilyurt

• 

  Tuna Kafkas

  saza, şarap damlamış...
  
  peki,
  
  bu karanlık okyanus
  nihayet gözlerini açtı,
  /ah ayın on dördüm,
  affet…,
  açlıkla terbiye oluyorum,
  ayyaş bir nefes gibi kokarak,
  sensizim,
  ve öyle görünüyor ki özlemiş olmalıyım…,
  bunca değersizlik hisli ve,
  kırık dökük sızım sızım,
  iç çekmelerimden belli,
  
  bu, /yeniden kavuşmaya itikadı bozuk dünyanın,
  sevda manastırında,
  yokluğunun kırbaçladığı bir besteyle,
  içime uşşâk makamında düşen şarkısın sen,
  neden anlamıyorsun…,
  
  ve ömrümü bilmem kaça bölen,
  zamanın ben merkezlilik kılıcının,
  keskin yanıyla tenime battığı yerde;
  gözleri dolu dolu derelerin,
  eğrile doğrula sapmalarıyla dolan bir gölün kıyısında,
  medeniyet tasavvuru demli bir yudum bir çay bile,
  içilemez ve zehir oldu haberin var mı,
  mülevves ortadoğulu kucaklaşmasından…,
  ve başlatma şimdi ümmet olma bilincinin,
  ızdırabından,
  böyle zırvalık sancılı kasıkların yapacağı doğumdan,
  nilüfer gözlü,
  ve asr/ı saadet bereketli bir kız evladın,
  dünyaya gelişini beklemek;
  başını suya eğip, içine akan
  ve cebinde sakladığı kıpırtısız susuşu
  sessizce derine bırakan...,
  cuma selamlığı beynamazlarının,
  mürted haline bakmadan,
  kadim kelama gösterdiği ihtirama benzer
  /ah…,
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)