Senden uzakta huzur yok bana
Göremiyorum deniz gözlerini
Kiraz dudaklarına ne kadar da hasretim
Omuzlarına dökülen sırma saçların...
Senden uzakta huzur yok bana
Ne zaman gittin sen sevgilim
Her şeyi anladım
Bu sinemi yakan acı
Artık daha da içime sızıyor
Yakıyor yüreğimin narin yerlerini
Korlara boğuyor,korlara
Düştü göğsümün tam ortasına
Kuruyan güllerime,sümbüllerime...
Dikleştirdi göğsümü,açtırdı çiçeklerimi yeniden
Güneşini doğurdu gönül bahçemin
Doldurdu içini bahar neşesiyle
Getirdi gönlüme tükenmez huzuru
Açtı elini semaya
Etti duasını ey memleketimin insanı
Yağsın bu dağlara,taşlara
Ağlasın gök,ağlasın ki
Gurbete düşmeyelim bu toprak kokusundan
Ağlasın ki çöllere dönmesin bu cihan
Sevgilimin gözleri sırılsıklam
Sırılsıklam olmuş o cennet gözleri
Oysa içindeydim ben cennetin
Boğuluyorum şimdi
Götürüyor beni alabildiğince uzağa
Uzanıyor göğe ağacın dalları
Birer birer,merdiven misali
Yeşille sarmış yüreğini
Bırakmaz ebedi kardeşini
Nasıl bir bahşetme bu?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!