Karanlığın gölgesi çökmüş üstümüze,
Hançer gibi saplanır her söz içimize.
"Kadın gibi gülme!" derler arsızca yüzümüze,
İncelik unutulmuş, vicdan suskun, sessizce.
Küfürler bir tufan gibi savrulur havada,
"Ananı, avradını..." diye haykırırlar arsızca.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta