Kaç gündür omuzumda ağırlık,
Bir o yana bir bu yana kıvranırken, Hareketsiz halime gülen çok oldu, acı çektiğime inanmadan.
Sonsuzluk, özleme dayanmış engebelli yollarda; bilinmezlik şansıma kader olmuş.
Ağlasam gülerler, aldırmazlar içine saklandığım çukura...
Tekmeler havada uçuşur, acıma duyusuna tırpan vururlar.
Her yanında bir sille gelir yanağıma; düşerken uzaklaşır arkam.
Ben bir başıma, kaldırıma sırt dayamış derinlerdeyim.
El uzatan yok, yüzüme gülen uzak.
Tenha köşelere çekilmiş, son defa ağlıyorum.
Acımasız yıkımların gölgesinde insanım diyeni bekliyorum...
Bozuk düzene inat.
Kayıt Tarihi : 25.2.2022 12:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!