..İnanma! Şiiri - Eylül Ay

..Bazen en güzeldir susmak!
Kelimlerin yetersiz kaldığı yerde sessizlik anlatır… bir iç çekişe, bir bakışa ve bazen bir gülümsemeye sığan yaşamların öyküsü karşısında, sayfalar dolusu ciltler dipsiz karanlık kuyulara atlamak, yok olmak ister…
Dinle AY’dan beni, yıldızlar anlatsın Ay yorulduğunda, güneş gibi ısıtsın kelimeler yüreğini, gözlerinde gökkuşağı belirsin, dudaklarında tatlı bir tebessüm eşlik etsin kelimelere…
Dinle beni, benden değil, gökyüzünden, sessizlimde yaşattığım sevdamı anlatsın…
Nasıl koruduğumu aşkı… kirlenmesin diye… lale devri aşkları gibi, son kadehde ki son yudum gibi, tertemiz kalsın, tadı damakta yıllansın…
Dinle beni martılardan, mehtapta gördüğüm gözlerini onlara nasıl anlattığımı anlatsınlar…
Her dalgayı sen diye bağrıma bastığımı,
Sen diye sımsıkı kucakladığımı anlatsınlar,dinle bak,
Gözyaşlarımı nasıl deryaya kattığımı…
Kırlarda ki kelebeklere sor beni,
Birde onlardan dinle,değil 3 gün, 1 saniyem dahi olsa sadece sana vermek istediğimi söyleyecekler,
İnanma,
Hiç inanma...

Eylül AY