Her şey yavaş yavaş oluyor rüya;
Sanki, bir uykudan uyanıyorum.
Aklımdan silinip gidiyor dünya;
Artık, yaşamaktan usanıyorum.
Bir hayal geçiyor köşe başına;
İsmimi yazıyor mezar taşına.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Sevgili Dostum,
Rahmete inanmak insana ne geniş bir hareket alanı sağlıyor, ne kadar rahatlatıyor.
Haydi gel 'yaşamaktan usanmayı' bir kenara bırak.
Haydi.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta