İnancımın Sessiz Köşesi Şiiri - Şuayb Demir

Sessiz bir hayal perdesi
– Zaman, göz kapaklarımızın içinden geçen bir sinema gibi

Hayat — bir yankı belki
– Ne yaşandıysa, tekrar etmeye mecbur gibi

Bilmek mi yetmez çoğu zaman?
– Akıl sustuğunda kalp konuşur

Gerçek — inandığın kadardır
– İnandığın şey seni inşa eder, seni belirler

Her şey bir inançtan ibaret
– Gerçeğin bile taklidi vardır; yeter ki inan

Bir nilüfer: zarif ve geçici
– Su üstünde süzülen bir hayat; tutarsan dağılır

Ya da bir kar tanesi
– Her biri eşsiz, ama tutunamaz hiçbir şeye

Düşer, erir, silinir…
– Tıpkı hatıralar gibi; önce parlar, sonra çözülür

Ama sen...
– Her şey gitse de bazı yüzler kalır içimizde

İnancımın en sessiz köşesinde
– İçimde bir yer var, hâlâ sana açık kalan