İnan Karataş Şiirleri - Şair İnan Karataş

Nedir Bu?
Çelişki toplamış yanağımda patlayan bu titremeli müessir nedir?
Zorlanan bir tebessüm yeter mi yenik düşen dışarıdakinin kurulanmasına ?
Kaybedilmiş heyecanlardan terli bir akşamüstü bırakıyorum tekdüze
Meylettiğim her safiyet taneleri atılmış koçanlar saplıyor gövdeme
Kaçıyorum iniltimin güneşli tarafında gürleşen ince ıssızlığa.

İçinden kolayca çıkılan halimden bir nefret çağrısı değildi bu
Her çoğul çaprazın kavramına bir kopça olmak gibi düşler birikir
Düşünmeden daldığım kokulara arzunun hızını yerleştirmek gücünü taşıyarak.
Tertipsiz bekleyerek sayfalara düşen sarih bakışları yakalamak tutkusunda
Tinsel çırpınmalardan uyanmış sıcaklığa sarılacak var olmadır bu.

Yolumun ana düşüncesinde hiddetin sağanağından uzaklaşa uzaklaşa
Uzandım güvercinlerin ayak izinin olduğu mevsimi olmayan bir dala.
İzlerimin hangi kurak toprakta derinliğin çağrısına ayak uydurduğunu
Hatırası olan tahta bir kapının gıcırtı yaratan dilinden öğrendim.
Açılsaydı mavi bir boşluğa kanat çırpmanın hafifliğinde hayıflanmadan uzanacaktım
Nefesimi beyaz bulutların kestiği bir yarına ürpertiyle uyanacaktım.

Yankı bulan adımlarımı örtüyorum uğrayan geceye
Yalın ayak izlerimin görünür kıldığı izlenimlerde.
İzleri kaybettiren, fısıltı ile gürleşen toplu yorgunluk
Ulumanın uğursuz sayıldığı sesler atar kaçmaya
Kibarca verilen hükümler sıkar ayaktakımı pençemi.

Yıl yıl eskiyoruz yeni çocuklar büyürken
Sınıflarla dolu avucumuz kapanmadı henüz
Nice kalpler çarpacak daha gürültülülerin arasında
Çırpınacak öğretmek adına yankılanan sesler.
Yorgunluk biriktiren kadim koridorlardan
Sıralarda buluşan yeni yüzler belirecek.

Kuru bir rüzgarın kollarında büyüyen bir böcek,
Çözümü yaşatmaya açan kapının ardındaki noktayım.
Noksan bir hayata karşı duruşun savaşını veren
Halktan çıkmış bir okumanın doruğa özlemindeyim.
Her katılanı almayan bünyem zayıf düşer zalim mekanda.

Kaybolduğum bir hayatın tuhaf rengiydi
Eskiyen bir yalnızlığın penceresinden gördüğüm.
Ürperdikçe güvercin uçuşlarının telaşlı kanatları
Ölümün serinliğiyle kapalı bir semada durdum.
İlerleyen bir hayatın farazi bir yüzünde
Ayıklanmış bir sevincin yollarında boyandı hüzün.

İlk heyecanı kalbime doldurarak
Ve bir sevinç dalgasının hareketiyle
Yol aldım deniz kokulu bir rüzgarla
Üşüyen ama hep dimdik duran dağlara.

Gözlerimde dağ rengi bir hayatın çoşkusu

Biraz mutluyum çünkü saçma kavramlar uğruna hiç soldurmam,kırdırmam.
Kirletilmez abama reklam uğramaz bir tahril kıvrılır kavrayana.
Ne devlet kutsallığının çekiciliğini ne de piyasaya göre yaşamayı ırgalarım.
Az mutluyum çünkü sarsılmaz kozlar biriktiriyorum yalınlığı haklı çıkaran.
Yazarlar tanıdım ayrıntılar batıran gözlerden öze dokunmayı gördüğüm.
Çünkü yaşam deneyimimin sınırlarını aşan kitaplar okudum birikene tutunarak.

Acemi bir tutuşun iklimiyle yağdı kımıldamam
Kenetlenen şekiller girmeye hazırlanırken tasvire
Safça meram eşliğinde tıfıl gibi sendeliyorum sanki.
Literatüre uygun düşecek düşler dimağa düşerken
Lümpen bakışlar nakşediliyor kırsallığımın ölgün kalbine.