İmzam oldu Şiiri - Hüseyin Erdinc

İmzam Oldu

Ben o kalbe imzamı attım,
ama o imza sadece bir kalbe değil,
göğe yazıldı,
denize kazındı,
rüzgârın yönüne mühürlendi.

Bir gün yıldızlar sönerse,
gök kararsa,
yine de o imza parlar
bir kor gibi,
bir ateş gibi,
sana uzanan adımların izinde.

Ben mürekkep kullanmadım sevgilim,
parmak uçlarımı kestim,
kanımla yazdım o harfleri.
Her damla,
senin adına düşen bir kelimeydi.
Ve her kelime
sonsuzluğun taşına işlendi.

İmzamı silmek isteyen çıksın karşıma!
Zamanı geri alsın,
nehirleri tersine akıtsın,
güneşi batıdan doğurtsun,
ancak öyle silebilir.
Çünkü ben o imzayı,
senin ilk bakışında attım.
Ve hiçbir güç
ilk bakışların ölümsüzlüğünü bozamaz.

Ey sevgilim,
ey kalbimin en derin yankısı,
benim adım artık senin göğsünde çarpıyor.
Her nefes alışında,
bir kez daha atılıyor o imza.
Her gece uykunda,
bir mühür gibi kapanıyor kirpiklerine.

Unutma,
bizim aşkımız bir kitap değil,
bitip kapanacak bir cümle değil.
Bizim aşkımız,
zamanın ellerinden kaçan
ebedi bir yazıdır.

Ve ben,
kâinatın ortasında,
her şeyin suskunlaştığı bir anda
yüksek sesle haykırıyorum:

“Ben o kalbe imzamı attım,
ve bu imzayı kıyamet bile silemez!”