Türlü türlü cefanın adını aşk koymuşlar
Cümlelerim hece oldu, gündüzlerim gece
Dizlerim tutmaz, gözlerim uyutmaz
Sanki içim enkaz, kalbimi derin derin oymuşlar
Akılla hangi menzile varabilirsin ki Mecnun'un vardığı
Neydi bu ahvalde yara değilse hekimlerin sardığı
Arasan cümle mevcudatı yokluğu ve varlığı
Sırların sırrını aşkın içine koymuşlar
İnsandır insana en büyük ayna, ve insandır insana en mühim perde
Bulmak ister isen devayı her bir derde
Arasan seherlerde, seferlerde ;semada, her yerde
Bil ki dermanı dertle beraber sunmuşlar
Ayrılık firak alında bir yazı
Yollar içinde dersen en çıkmazı
Oldurur Mevla en olmazı
Sefayı cefanın yanında bulmuşlar
Abidlerin, ariflerin neydi keşfettiği mana
Gönül senden yana, kalp senden yana
Aklımı fikrimi ittiler bir kenara
Özden Sevenlere melekler dahi ederler gıpta
Hakir görme, şu garip ahvalime bakıpta
Aşıklar sadıklar en kıymetli cevheri almışlar
Hakkını arama Hakk'ı ara esas
Benliği, gururu, kibri çıkar askıya as
Gerçi kaide olsa da kısasa kısas
Şeytandandır kimseyle etme kendini kıyas
Maden odur bize Adem'den hakiki miras
Fazilet sahipleri Mevlayla kalmışlar
Gökçe Zafer Özaki Ûftade
Kayıt Tarihi : 20.11.2025 10:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!