İmkansızlığın Eşiğinde

Gözlerin ufukta kaybolan bir sis,
Yaklaştıkça uzak, sanki hep bir hapis.
Ellerin bir serap dokundukça solar,
Her dokunuşumda kalbimi yaralar.

Sesin bir yankı, düşlerimde mahkum,
Her sözün kalbimde bir sırra dokunur.
Sen gökte dizilen bir kuş misali,
Ben yerde sürünen yorgun bir hâli.

Varlığın ateş, yokluğun duman,
Sarmalındayım, çıkamam bu zaman.
Bağlılık mı dedin, zaten kelepçenim,
Hüzünle dolmuş şu derin kederim.

Bu aşk imkansız, bu bağ özgün,
Her dizesi sana yazılmış bi gün.
Ne sen oldun benim, ne ben oldum senin,
Sadece iz bıraktı bu mahkum kalbin.