İmkansız aşk Şiiri - Ahmet Suyadal

İlk gün ki gibi heyecanlıyım hala
Sana bakarken gözlerimi kaçırıyorum
Ellerim titriyor ellerini tutmasam da
Ben bir tek sana aşık sana sevdalıyım
Uzun zaman oldu uzaktan bakıyorum sana
Yanına gelmek ve seviyorum demek istiyorum
Ama gelemiyorum sanki set kurdun aramıza
Çin seddi olsan bu kadar zor olmazdın
Her engeli aştım da bir sana ulaşamadım
Ne zaman seni düşünsem sana özlem duysam
Hep korktu yüreğim ne zaman bitecek diye
Oysa canımdan çok sevmiştim ben seni
Kendimden bile değerliydin gözlerimde
Ay yıldızla her gece bakışırken
Gökyüzü maviyle yanıp tutuşurken
Ben sensizliğe mahkum oldum hep
En zehirli sularından içtim hayatın
En yüksek uçurumundan düştüm dağların
Yalnızlığına bırakıldım bütün sevdaların
Çaresiz umutlarımı yazdım satır aralarına
Kaygılar büyüttüm sensizken uzaklarda
Şarkılar söyledim karanlık ıssız sokaklarda
Seni anlattım gördüğüm bütün kuşlara
Gökyüzünden bile kıskandım sen bilmesen de
Sonsuz bir yer açtım sana gönlümde
Gelmek için acele etmesen de
Hayaller kurdum sana ait düşlerimde
Neydi bu kadar beklediğin anlayamadım
Akıp giden zamanın sonu yok anlayamadın
Sevgiye dair bir tek cümle bile kurmadın
Sustun hep içinden geçenleri anlatmadın
Seni beklemekten değil de sabretmekten yoruldum
Ne bir sevinç kaldı gözlerimde nede umudum
Sevmenin bu kadar acı olduğunu bilmiyordum
Nereye gidiyorsun sordun mu hiç kendine
Neden bu ızdırap neden bu işkence
İstesen yaşatırdın beni küçücük sevginle
Ama sen yaşatmayı değil öldürmeyi seçtin
Taş kesilmiş sanki kalbin hiç sevmedin
Seni nasıl sevdiğimi özlediğimi bilmedin
Sana ait bir can taşıdığımı görmedin
Madem istemiyorsun zorlamam bende
Senin için değersiz bu kalbi yaşatmam içimde
Ben şair değilim kafiyem yok sözlerimde
Ölümün kapısını araladım bu gece
Buysa doğanın kanunu tanımıyorum ben
Kuşlar, ağaçlar, böcekler birbirini severken
İstemiyorum ben sensiz bir hayatı
Hala duymuyorsun değil mi feryatlarımı
Görmüyorsun hala akan gözyaşlarımı
Daha ne kadar konuşur sensizlik böyle
Daha ne kadar yazar kalemim öfkeyle
Parçalayıp attığım kağıtlar dile gelse de
Seni ne kadar çok sevdiğimi söylese
Hep ben ağladım hep ben konuştum
Neden bu sessizlik niye susuyorsun
Benden nefret ettiğini haykırmıyorsun
Ağırlaşmış sözlerimde kusur bulmuyorsun
Sen yoksun yaşamak haram artık bana
Sevmek mi bir daha yok hayır asla
Son sevdiğim sensin ve de öyle kalacaksın
Her gece usul, usul yüreğime akacaksın
Sensiz kaçıncı gecem bu saymadım
Kaçıncı elveda bu sensizliğe alışamadım
Seni sevmekten bir an bile korkmadım
Kör oldu gözlerim senden başkasına bakmadım
Anladım sonuna geldik bu sevdanın
Ben istemem senin olsun mutlulukların
Korkma ölmedim doğru değil duydukların
Sen benim, sen benim imkansız aşkımsın...