İmkansız Şiiri - Onur Abdik

Sen kim, ben kim
Hiç mümkün mü beraberlik...

Sen karlı dağlarda bir zarif orkide
Bense çorak illerde solmuş ot yığını
Seni kıskanır gündüz, gece, kainat
Utanır ay çıkmaz bu gece mehtap
Kuşlar göçer gider saçtığın ışıktan
Arılar bal yapar bulunmaz kokundan
Beklemededir fecrini güneş doğmaya
Gittiğin her yerde gerçek olur rüya
Yanından geçenler çekinir bakmaya
Tanrım gerçek olabilir mi bu eşsiz hülya
Senin için vermeli bülbül canını
Şairler mecnun olur duydukça şanını
Benzemez seni sevmek fani dünya aşkına
Değer ömrümü vermek bir edalı bakışına
Gelip geçtiğin illerde çiçekler soldu
Aşıkların feryatları yürekleri boğdu
Öyleyse kırık gönlüm nasıl saklar seni
Bu imkansız aşk her gün yer bitirir beni
Bilmiyorsun bilsen nasıl zor şey yaşamak
Her yeni sabaha yeni dertle uyanmak

Sen kim, ben kim
Hiç mümkün değil beraberlik
İmkansız aşkımı yaşatansa
Sana borçlu olduğum şairlik...