İmen Şiiri - Gökhan Onma 4

Hatırlar mısın bir gece
Sen uyur, ben seni izlerdim,
Hiç sabah olsun istemezdim,
Sen uyanır, ben giderdim.

Biliyorum bana çok kızdığını,
İçinde bir yanardağın titreyerek yandığını,
Biliyorum sevgilim, biliyorum kanadının kırıldığını,
Gidişim, sonbaharda bırakması gibiydi yaprağın ağacını.

Sevgi, sevmek neydi zihinlerde?
Tutulup kalmak mıydı simsiyah gözlerde?
Kavuşmak için bulunmalı mıydık aynı memlekette?
Zaman zaman diyorduk, hep tükenmez miydi zaman takvimlerde?

Bilirmisin, seni yazmaya kalkıştım bir şiirde,
Gecenin bir köründe, sabahın beşinde,
Sen kaçışıp durdun beyaz bir atın üstünde,
Kaç asır oldu, hatırlamam, kalemim, kalbim senin peşinde.

Biliyorum, bu yamalı şiirimi bir gün okuyacaksın,
Her aksak dizelerimin içinde kendini bulacaksın,
Belki de elini alıp yırtıp atacaksın,
"Sevmedi beni," diyip gecelerce ağlayacaksın.

Keşke elimde olsa bırakıp gitmemek,
Ne ekberi mucizedir kendini gözlerimde görmek,
Ne çekilir hasrettir bir gün geleceğini bilmek,
Beklemek, beklemek diyorum, papatyam, her gün ilmek ilmek.

Bilmem ne zaman seni tanıdığımı, dünyaya gözlerini açtığını,
Bilmem nerede yaşadığını, yaşını,
Bir seni bilirim, bir de içime saplanan aşkını,
Ucu sivri bir iğneyle zihnime ördüğün isminin nakışını.

Kafamda buz tutmuş zararlı düşünceler,
Önümde kısalan gündüzler, uzayan geceler,
Saf saf durmuş ruhuma azap eden melekler,
İçimde dibi kalmış bir iman, Tanrı'ya kavuşmayı bekler.

Uzun tutmayacağım, inanki vedamı,
Sorduğun soruya düşünüp verdiğim işte cevabımı,
Çare aramaya gidiyorum, bırakıp sevdamı,
Son satırı bulamadım, sen tamamla olur mu sol yanımı?