İman Şiiri - Tamer Duran

Sahte itikattan sevgi çıkar mı?
Yaldızlı gevherden sayılmaz iman.
Korkuya nefretle süngü çıkar mı?
Beşeri hayattan koparmaz iman.

Yaşarken ahiret korkusu vermez,
Gündüzün şavkını geceye sormaz,
Ölmeden kişinin mezarın kazmaz,
İnsanı yaşamdan soğutmaz iman.

Bozkıra yol vermez kuraktan kaçan,
Kutsal bir sevgidir yürekte açan,
Zamansız parlayan tez elden uçan,
Soluksuz baloncuk çıkarmaz iman.

Şekilden münezzeh, miktarı yoktur,
Yalındır his veren, mekânı yoktur,
Kolayca kaybolma imkânı yoktur,
Dermandır, yüreği soldurmaz iman.

Gönülden bağlanmak kâfidir bize,
Dik durmak yeterli gerek yok söze,
Dalkavuk misali gelirsen dize,
Hak için hakkiyle yaşanmaz iman.

İnsandır en yüce haslet-i kelam,
Göç vakti gelmeden kırılmaz kalem,
Çekinme her kese küçük bir selam,
Evladır, verdikçe tükenmez iman.

SERHATİ kimseye imanın sorma,
Herkesi dostun bil düşmandan sayma,
Üç günlük dünya da istersen sevme,
Sevgisiz yürekte barınmaz iman.