İman- Küfür- Ahir Zaman

Karanlığı paslı gözeneklerine kadar işlemiş demirler etrafımdalar
Yanlışlıkla çarparsam çürümüş pas damarlarımda akar
Kara delik gibi hoyratça çekiyor benliğimi yaklaşmasam da
Ne tarafa koşarsam karşıma çıkıyor kan tere batsam da

Karmakarışık bir zamanda açıldı göz bebeğim
Bu gün güneşle uyandım ve yürüdü huzur doldu benliğim
Akşam karanlık beni sarmış aklım başımda değilmiş
Ben aydınlıkla yürüdüğümü sandıkça zifiriye bulanmış gençliğim

En azından farklı defterlere yazsaydım bildiklerimi
Aynı satırda huzur dolarken
virgül ayırmış rezilliğimi
Bir koltukta güneş ve ay taşınmaz sanırdım
Görenlerin bir anda kör olduğuna şahit olunca anladım

Köy evimin kızıl toprakla yayılmış sofası
Ve güneşin yakıcı sıcağından beni koruyan üzüm yaprakları
İstemesem de çekiyor kare delikler size doğru koşsam da
Çivilesem kendimi bahçeye, sofaya, kerpiç duvarlara ve tarlaya

Kuşlar gelir de yerse başımı
Ses etmemek ne zor oyarlarken kaşımı
Düşünüp te yarına hazırlamazsam aşımı
Yalvarmak işe yaramaz kaşırlar demir tarakla başımı