şu gönül bahçemize gonca güller ekmeden
keman gibi kaşını sende çatma Nazlıcan.
yara almış kalbimi nazlı nazlı dikmeden
uçurumdan aşağı sende atma Nazlıcan.
her şey delik deşik
umutlar bile...
vicdanımızın sesinden
aldığımız nefesin fırt'ına kadar,
akla gelebilecek her ne varsa
Yamalı bir yüreğim var dikiş yerleri sızlayan
Gözlerimde kanayan ve gizlediğim yağmurlarım var
Her defasında içime attığım karabulutlarım var
Kimseye cesaret edip gösteremediğim yaralarım var
Belimi büken beni namerde diz çöktüren
Fukara bir yüreğim ve sırtıma vurulan hayatın kambur yükü vardı...
edep yolunu şaşırdı
edepsizlik aldı başını gitti
çok ötelere...
''edebiyat dünyası yıkılmış'' diyorlar...
diyen demiş,
Şu hayata aldanma bunun yarını da var
Gün olur devran döner bir gün pişman olursun.
Ahım tutarsa eğer feleğin de şaşar yâr
İlkbaharın kış olur sen de bir gün solarsın.
Edebiyat buysa bitmez elemi
Son şiir olsun be hepten silinsin
Velhasıl yoruldum kırdım kalemi
Ben şair değilim böyle bilinsin...(13:50)
Dertlere dert katıp birden eştiler
karanlığa aldırmam
şirazesi bozuk bir gecede
demlerim çayımı çekerim cigaramı
önce;
ciğerlerime doluşur rahvan kalabalık
&&
ne garip bir hayat
ne garip bir dünya bu...
yaşamak için mücadele edersin
düşe kalka doğrulmaya çalışırsın...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!