İltifatlar, musluktan akan temiz suya benzer.
Altında onun dolacağı bir kap olmazsa boşuna akmış olur.
Boşuna akan su musluktan, musluk da sudan usanır.
İltifatın dolacağı kap, gönüldür, kalptir, beyindir.
Karşılığı olmayan, değer görmeyen iltifatların, devamı olmaz.
Bir düşünür: “Marifetler, iltifata tabidir” demiş, ne güzel bir söz.
İnsanlar, iltifat görmediği adresten, iltifat gördüğü adrese taşınır.
Yani adres değiştirirler, dostlarını ona göre seçerler.
İltifatın, takdirin, güzel sözün olmadığı yerde sevgi de olmaz.
Aşka ise sevginin şahikasında rastlanır.
Sürekli kırılan kalpler, aşkı zor taşır.
Aşk; iltifat, takdir, hoş görü, fedakârlık ve sevgi ile beslenir.
Övgülerin boşa gittiği her şeyde ve her yerde, değerler azalır.
İltifatların yanlış anlaşılması ise, ilişkileri bozar.
Bu nedenle bazı insanlar, neler kaybettiğini çok geç anlar.
İltifat iltifatla, takdir takdirle, sevgi sevgiyle, aşk aşkla beslenir.
Dostluk da, dostlukla beslenir, yoksa devamı gelmez.
Bir de iltifatın, takdirin, menfaat için yapılan, abartılı ve sahte hali vardır.
Yağcılığa, dalkavukluğa, yalancılığa hatta sahtekârlığa girer.
Sözcüklerle, hâl ve tavırla ve gözlerdeki yalanla hemen anlaşılır.
Bu gibiler aşağılanır, oysa gerçek mültefit insanlar takdir görür.
5.7.2009 Erol Güngör
Erol GüngörKayıt Tarihi : 5.7.2009 16:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
