14.08.2000 İstanbul Güngören Hastanesi
Bir şey bilmezken, mıhlı, âsumanın burcunda,
Rüzgârla dalgalanan şanlı esârettim ben!
Bilgiye aç zihnim, şimdi hiçliğin orucunda,
Aralıyor yaşamı, deli penceresinden...
Kederimi artırıyor, ilmin boğucu kemendi,
Sahte insanların çözülürken bir bir fendi...
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta