İllede Adalet Şiiri - Yaşar Yaramış

İlle de Adalet

Sütü bozuklar, onun bunun maşaları,
Tertemiz , pırıl pırıl insanların siciliyle oynar.
Yetkiyi sonsuz güç sananlar,
Unutma Firavunda sizin gibiydi bir zamanlar.
Yusuf gibi masumlar her gün kodesi boylar.
Bu gün geçici olarak, olabilirsiniz Dünya’ya hakim
Esas olan aslında Hak kim? Batıl kim?
İster savcı ol ister hakim
İster dağda çoban ol ister hastanede hekim.
Sakın unutma! Allahtır kainatta tek hakim.

İnsanların rızkıyla oynamak,
Mutlu yarınlara Takoz koymak
İşkence edip gariplerin gözlerini oymak
Onları soyup soğana çevirip sokağa koymak
Hiçbir mazeretle izah edilemez.
Yuva kuranın, yuvasını yıkmak
İnsanlara hep tepeden bakmak
Elinde çakmak, keyif için boş yere can yakmak
Sen sanma , bir sen akıllı, diğer insanlar hep ahmak.

Bu Dünya’nın üstü varsa altıda var.
Orda ortaya çıkacak, kim temiz kim mundar.
Eğer bir kere zedelenirse adalet
Gelir başımıza her türlü melanet.
Her zaman, her yerde şunu derim net…
Hep adalet, adalet. İlle de adalet.
Var olmanın , ayakta kalmanın
Mutlu , mesut yaşamanın
Barışın , özgürlüğün, dostluğun ,kardeşliğin
Devlet, millet olmanın yegane şartı
Aydınlık yarınların teminatı adalet.

Allah kimseyi doğru yoldan ayırmasın.
Zengin , fakir kayırmasın .
Hep sıratı müstakim üzeri ol ki!
Yarın zebaniler seni, cehenneme çağırmasın.
Hakkın , hukukun olmadığı yerde
Işıklar sönmüş, çekilmiştir kara perde.
O kapalı kapılar ardında
Mazlumlar, mahkum edilir namerde.
Onun için ufkumuza doğan güneştir adalet.
O doğmamak üzere batarsa her şey biter
Her şey bir anda olur rezalet.
İlle de adalet , adalet. Daima adalet.
Çünkü mülkün temelidir adalet.
Sen değilsin ormanlar kralı aslan
Hep güce değil biraz da hakka yaslan.
Verilen karar, acımasız, kapkara
Ölene dek dinmez içimde bu yara.
Adalet oyuncak değildir çoluk çocuğun elinde
Ey zalim! Sana da lazım olur unutma günün birinde.
Mazlumun ahını alırsan boş yere
Bu dava burada bitmez, gider mahşere.