İlle De Sen İstanbul Şiiri - Kübra Nur D ...

Gözlerim geziniyor
Denizine martılar beslediğim şehrin kanatlarında
İsmine heceler eskittiğim zamanlar boyu
Sevdaların en safını kazıdığım gönlüne
Oltalar attığım bağrına
Yarınına umutla baktığım
Yüreğine şiirler yazdığım
İstanbul...

Sevdalın çok
Terk edenlerin kadar dönenlerin de var...
Döneceklerini düşünmemişler miydi kuşlar
Giderken başka şehirlerin en sıcağına...
Yok muydu dersin gemilerin haberi
Demirlenecek en son liman mavi sürmelinin dudakları...
Anamın ilk nefesimdeki
Sancılı sevinci gibi
İlle de sen
İstanbul...

Şeyh Galib'in bakışları,
Hüdai'nin duaları,
Necip Fazılın yürek çırpıntısı,
Orhan Veli'nin ayak sesleri...
Yedi iklimin sekizincisi
İstanbu...

Yadigar mısın Osmanlı'dan kalma,
Getirdiği su musun Koca Sinan'ın
Acılı bir ezgisin ya da sokak aralarında...
Hüznü saç örgüsü yapıp salsan da kalabalığa
Sevince boyar tırmanırım inatla
Gözlerine küser gözbebeklerine gülerim
İstanbul...

Tek taraflıdır bazen sana duyulan sevda
Çoğu zaman yuoktur karşılığı seni sevmenin...
Asisindir de,
Öyle bir bulanırsın ki toza dumana
Öyle bir yalpalar ki ışıkların
Gözünden çok gönlü bulanır insanın...
Hele sensen tek sevdiği
En ince hüznü yamar bakışlara senin bu yaptıkların
Senin bu kandırdıkların
İstanbul...

Sık sık ansam seni
eskitsem sevdamla ismini
Umutsun bende,
Gözlerimin feri
Günlerimin doğuşusun...
Dilimin dönemediği,
Kalemimin yazamadığı,
Elimin titrediği,
Sözlerimin yittiğisin
İstanbul...

Hani sevda demiştim ya,
Hani herşeyimi istemiştin ya
Benliğim senindir baştan aşağı
Yüreğim bir tek senin için çarpar zamanlar boyu...
Heyhat!
Tek sevdiğim,
İlk göz ağrım,
İstanbul'um!
Hem en yakınım hem en uzağım...