İlle de Mavi Şiiri - Murat Demir

Ey, kahpelerin karanlık yüzlerini
Işık sanan aymazlar,
Yirmi birinci asrın iki ayaklı
Hayvanları,
Tuzu kuru olanların
Yalakaları,
Pazara çıkmadan
Pazarlanan şerefsizler,

Sanmayın ki Adnan’lar gitti.
Sanmayın ki Neşe’ler yastadır
Sanmayın ki Yaşar’lar, Sultan’lar,
Erhan’lar, Pertev’ler ağlıyorlar,

Duyun ayak seslerini duyun
Duyun da gölge olmayın aydınlığa,
Elbet bir gün cemre düşecek
Elbet bir gün bu yürekler de yeşerecek
Bir yonca misali
Diplerden fışkırırcasına,
Hangi kuraklığın haddinedir
O kadar tohumu sinesinde tutuvermek

Ey, soysuzların, soygunlarına
Merdiven olan sürüngenler,
Sanmayın ki bu gece vardiyası
Hiç bitmeyecektir,
Hangi çiçek yaprak açmaz ki
Bu topraklarda,
Hangi gül kızarmaz ki,
Hangi yürek böyle bir ahenk
İçinde demlenmez ki,
Adnan Keskin olupta
Hangi yüz gülmez ki
Hangi gönül ‘’İlle de Mavi’’ demez ki
Selam olsun merhabasına mazhar olanlara…