İlkokul fişleri ayrılık yazdırıyor artık ...

ne güzel ve hoş bir şiir bu öğretmenim...
kendi sınıfımdan geçti bütün mevsim şeritleri. en son ağlarken çekilmiş resmiyle bakıyordu güz. hüzünse insana kalıyordu yada kalemi kalmamış bir çocuk yüzüne. ayrılık sevdaya kalıyordu. ve 'bir sınıf dolusu sevdaya' avutulmuş çocuklara sığınıyordu kalem satır sonlarında.
evet çok güzel bir şiir gerçekten ve affınıza sığınarak benden de düşüverdi bir kaç satır...
tebrikler
emeğinize yüreğinize sağlık kaleminiz durmasın öğretmenim....
ve sanırım bütün hatıralarım hareket halinde şu an...
hoş kalın

Evdeki bütün fişleri yırtacağım..!!! Yırtıp atacağım çocuk yalanlarımı..yırttıkça kanayacağım.Kanadıkça mevsimler büyüyecek damarlarımda...mevsimler büyüdükçe çocukluğuma döneceğim..naftalin kokulu akşamlar getirecek babam yeni aldığı ayakkabıda..naftalin kokulu gülüşler savuracağım kışın zemherisine..

Evdeki kitapları yırtacağım,yırtık ayakkabılarımdan dökülecek nisan yağmurlarına umutlarım..üşüyeceğim terli sırtıma annemin sıkıştırdığı havluyla su içeceğim...öksüreceğim kocaman olmayı..öksürdekçe küçülecek göz bebeği güneşin..

Aynı yastıkta kocayamayan insanlara en yalancı mevsimlerden bir gecelik kabus dileyeceğim,en yabancı hallerimle..

Dost..! şiiri çok beğendim,çalakalem kirlettim sayfanı affola..Şiir muhteşem olmuş...İhtişam en çok şiire yakışır zaten..Tebrikler.