Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Nisavina mahlasıyla yazan bir kalbin sahibiyim.
Kalemle ilk dostluğumu çocuk yaşlarda kurdum ama susmayı öğrendikçe yazmayı daha çok sevdim.
Bazen bir ayet, bazen bir yalnızlık mısraya dönüştü içimde.
Felsefe ve inanç, yolumu çizen iki dost oldu bana.
Yüreğime vuran her sancı, kelimeye dönüştü. Her kelime bir kıyıya vurdu: Benliğime.
Hayatın taşlı yollarında yürürken şiir benim için bir yürüyüş biçimi oldu.
Görünmeyeni söylemek, susanları dile getirmek için yazıyorum ...
