İlknur Arslan Şiirleri - Şair İlknur Arslan

uçurumlardan aşağıya düşerken,
her seferinde, asla dediğim kelimeleri
unutarak tutunuyorum sana.
gözlerinin ihaneti,
belki bir kez daha, saracak ruhumu,
aşkın gözü kör diyecek, cümle alem

Umuttt !
yeni doğan bir bebeğin adımı oldun,
hiç bir zaman kucağıma alamadığım..
Mutluluk !
varmısın gerçekten? ?
yoksa küçük bir çocuğun salıncaktaki halimisin..

Salkım,,salkım göz yaşlarım hüzün ağacımın dallarında..
Bir adi isim,,yanan yüreğimin vurduğu cümlelerimde
hesabını veremiyecek kimseler,
bir ah ki sahibine ulaşacak
boş kalan ellerimemi üzülem,,
yoksa benden aşağıya meyil eden gönülemi.....

Ben kadınım, duyulmadı benim sesim
Farkedilmedi çığlıklarım
Karanlıklara, ışık oldum da
Kendi karanlığıma, çare olamadım

Ben kadınım, bir adım geriydi hep yerim

Senin adın gece, hiç gündüz olmadın..
karanlıktı benliğin, karaydı suretin..
tatlıydı cümlelerin ama, bir okadarda sahipsiz..
sana ait değildi, kopyaydı gülüşlerin..
mertti duruşun, ama kalleşti vuruşun..
şimdi gez ortalıkta, seni sen gibiler alkışlasın

şimdilerde satırlarımdaki, eski bir şiirsin
gönlümün sevdiği, ama alın yazım değilsin
benden uzak olda, kim ne ederse etsin
hatıraları değilde hatrını unuttum..

duama kattığım günler kaldı geride

Senin iki cümleye sığdırdığın ayrılığı
Ben bir ömrüme sığdıramadım
Nice telaşlara daldımda
Yüreğimi kandıramadım
Yaşamayı unuttumda
Bir seni unutamadım..

Yok artık istemem,,
Yar ile doğan sabahı...
İstemem benim olmayan yar/ı...
Bırakın,sarmayın,kanayan yarayı...
Mecnun oldum ama,istemem o leylayı...

pervasızca cümleler düşüyor
gönül kaleminden,
yalnızca sana hitaben...
bazen, ben bile inanamıyorum yazdıklarıma..
konu sen olunca
ne kalbime hükmedebiliyorum

AŞK yok diye cümleler,geçerken içimden;
Kızıyorum kendime! ! ...
Madem AŞK yoktu,,bu halin neden? ? ..
Bir anlık öfke ile söylenmiş sözden,,
Pişmanlık duya,duya,af diliyorum yüreğimden....